بازی مرمر یکی از بازی های گروهی است همانطور که از نامش پیداست بازی مرمر با تیله ها انجام می شود که به آن تیله می گویند. مرمرها مهره های ضخیم ساخته شده از سنگ، آهن یا شیشه هستند که در گویش مشهدی به آنها توسله یا تاشله می گویند بازی مرمر: نوع بازی: سرگرمی، تعداد بازیکنان: گروه، رسانه بازی: تیله های شیشه ای رنگی، فضا حجم بازی: فضای باز، گروه سنی: نوجوانان، نوجوانان، جنسیت: پسران (درصد کمی از دختران نیز بازی می کنند) آشنایی با تیله ها: تیله ها (در افغانستان توپ بازی و در خراسان توشله بازی که در خوزستان به ویژه اهواز به آن فنگ بازی یا توپ بازی نیز می گویند) یا تشیره یک بازی تفریحی با توپ است. لیوانی است که با غلتاندن و کوبیدن گلوله های شیشه (تیله ها) به هم و حرکت دادن آن ها باید از محدوده معینی خارج شود. این بازی که معمولا توسط دو بازیکن انجام می شود دارای گیم پلی متفاوتی است. اما بازی اصلی که بیشتر مردم می شناسند «کول» است.البته این همان نامی است که در جاهای مختلف متفاوت است.بازی به این صورت است که برای شروع باید دو سوراخ کوچک به قطر 10 سانتی متر و عمق 5 سانتی متر وجود داشته باشد.دو نفر ایستاده بازی را شروع می کنند و انتخاب نفر شروع کننده به روش های مختلف از جمله سنگ-کاغذ-قیچی یا با قرار قبلی انجام می شود. البته در بعضی جاها این بازی توسط چند بازیکن و یا حتی به صورت تیمی انجام می شد.انواع روش های مرمر بازی: 1- در این بازی چند بازیکن در یک خط مستقیم به همان فاصله سوراخ های کوچکی در زمین حفر می کنند. نفر اول بازی سنگ مرمر خود را روی لبه اولین سوراخ قرار می دهد. سپس نقطه ای در امتداد سوراخ ها با فاصله دو خانه به عنوان نقطه شروع بازی تعیین می شود و بازیکنان به ترتیب از نقطه شروع، تیله های خود را به سمت سوراخ ها می زنند. در اینجا متفق القولند: لوکلی مقلی از سیخ به سوزن قبول است (از سیخ به سوزن مقبول است). در اینجا چند حالت وجود دارد: یکی اینکه بازیکنی که تیله را زده است به لبه سوراخ برخورد کرده و برمی گردد (محلی) که در این صورت باید دوباره آن را بزند. اگر تیله ای به خانه برود یا به تیله بازیکن دیگری برخورد کند (تیراندازی کند)، دیگر نیازی به پخش مجدد بازی نیست.راه دیگر این است که تیله لبه سوراخ را لمس کند و به سمت چپ یا راست (موکالی) دریفت شود، در این صورت بازیکن باید دوباره به تیله ضربه بزند.هر بار که تیله یک بازیکن به تیله بازیکن دیگر برخورد می کند، آنها یک امتیاز می گیرند. در پایان، بازیکنی که بیشترین امتیاز را کسب کند، برنده بازی خواهد بود. 
بازی تیله بیشتر از بازی های پسرانه است. 2- روش دیگری که به آن بیخ دواری می گویند، در این روش معمولاً بین دو بازیکن و در محیط های سفالی و یا در خیابان های کاشی کاری شده یا سنگفرش شده بازی می شود. همانطور که از نامش پیداست باید نزدیک به دیوار با فاصله حداقل 2 متر پخش شود و به این ترتیب بود که بازیکنان با پرتاب تیله های خود به سمت دیوار سعی می کردند آن را در نزدیک ترین فاصله به دیوار قرار دهند. و برنده تمام تیله ها در زمین حریف. در این بازی همیشه برنده آخرین نفری بود که سنگ مرمر خود را رها می کرد. گفتنی است در ابتدا قرعه کشی نفر آخر را مشخص می کرد. مثل بازی قبل سه موقعیت برای تیله ها بود یا نزدیک دیوار بود 3 امتیاز یا بازی بود یا کمتر از بازی 2 امتیاز یا نزدیکتر از بقیه بود. بازیکنان، 1 امتیاز3- روی زمین چند گولو (دو یا سه یا بیشتر) پنج یا شش قدم دور می شوند و دو بازیکن از دور تیله های خود را به زمین می اندازند.سنگ مرمر باید در جای مناسب و نزدیک به تیله های بیشتر پرتاب شود، یعنی در محل استراتژیک بیفتد. هدف همه این است که تیله های خود را در سوراخ ها بیندازند، و اگر کسی بیشترین توپ را به دست آورد (یعنی یک بار تیله های خود را در آن سوراخ بیاورد)، در آن دور برنده می شود. اگر کسی گلی را بگیرد، بازیکن دوم دیگر نمی تواند آن گل را بزند و آمیتاز آن را از دست داده است. پس از گرفتن هر گولو، باید از آن خارج شوید و یک گولو دیگر را هدف بگیرید. اگر تعداد گل های هر بازیکن با گل دیگری برابر باشد، نتیجه آن دور برابر است. وقتی همه توپ ها گرفت دور بعدی شروع می شود برای راندن تیله به سمت توپ یک انگشت (معمولاً انگشت اشاره یا وسط) را پشت آن قرار می دهند و انگشت اشاره یا وسط دست دیگر را روی این انگشت قرار می دهند. با رها کردن انگشت پایین، تیله را می زنند تا به سمت دروازه برود. راه دیگر برای راندن تیله زدن به اصطلاح “شان” است. من فکر می کنم شان کوتاه شده “نشانه”.زیرا در این روش انگشت کوچک خود را روی زمین می گذارند و انگشت شست خود را در هوا بالا می آورند و با انگشت اشاره یا وسط و شست دست دیگر به تیله اشاره می کنند و با انگشت وسط سنگ مرمر را به سختی پرتاب می کنند.گاهی می توان قبل از زدن آن وجب گرفت و مرمر را یک وجب جلو برد. این اثر «وجب شان» نام دارد. گاهی اوقات در ابتدای بازی شرط بندی می شود که آیا «وجب شان» پذیرفته می شود یا نه، یعنی می توان قبل از زدن شان وابج را گرفت یا نمی توان وابج را با شان ترکیب کرد.
